Herkesin merak ettiği soru; “Neden Kolombiya?”
Çünkü, öyle denk geldi. Şaka yapmıyorum. Gerçekten öyle denk geldi.
29 yaşında özel bir kurumda matematik öğretmenliği yaparken bir yandan da doktora öğrencisi olarak hayatıma devam ediyordum ( ediyordum dedim çünkü artık doktora öğrencisi değil, doktora adayıyım 🙂 ). İçimdeki bitmek tükenmek bilmeyen yurtdışında çalışma isteği beni bir arayışa soktu. O sırada gitmeme vesile olan Aiesec kurumu ile tanıştım. 18-30 yaş arasındaki üniversite mezunu herkesin başvurabileceği bu programın stajyerlik (Global Talent) programını seçtim. Onu seçmemim sebebi ise aylık maaş alacak olmamdı. Her ne kadar adı stajyer olsada aslında, işe alınma süreci oldukça profesyonel ilerledi. Örneğin ingilizce bilmezseniz bu programa seçilme ihtimalinizin oldukça düşük olduğunu söyleyebilirim.
Dünyanın her yerine gönderdiğini iddia eden bu kurum, ne yazık ki Türkiye’den belli başlı yerlere gönderebiliyor. Seçeneklerimin içinden Hindistan’ı seçtim çünkü matematik ve yazılım alanında oldukça iyi durumda olan Hintlerle çalışacak olmanın bana çok şey katacağını düşündüm. Toplam üç aşamalı bir mülakattan geçtim ve Hindistan’dan bir okul başvurumu kabul etti. İşten ayrıldım, hazırlıklara başladım. Ne de olsa Hindistan’a gidecektim.
Peki ne oldu?
Vize alamadım!
Hindistan gibi elini kolu sallayan herkesin gidebileceği bu ülkeye vize A-LA-MA-DIM!
Biri Ankara’da olmak üzere toplam 7 vize görüşmesine gittim. Her defasında farklı bir bahane ile geri çevrildim. Yani vizem red olmalı ama kabul de edilmedi.
İnatçıyım ya illa ki gideceğim, yılmadım. Tekrar tekrar denedim ve en sonunda patladım. Dedim beni Konsolos ile görüştürün. Neden yani neden vermiyorsunuz?
Konsolos Bey ne dese beğenirsiniz?
“Benim ülkemde matematik öğretmeni çok, seni neden alayım?”
“Onu bana değil, beni alan kuruma sorun” dedim.
Sonuç olarak Konsoloscuğum bana “eğer sana aylık 2500 usd verirlerse kabul ederim” dedi. 2500 usd miiiii? 😀 . Hindistan’da o para ile kraliçe gibi yaşarsınız 🙂
Bu arada ben vize alacağım diye uğraşıyorum ya, aradan 4 ay geçmiş 4 ay!
Tamam dedim burası benim için doğru yer değil. Hooopp değiştir Rabia! Brezilya, Peru, Vietnam ve Kolombiya‘ya başvurular yaptım. İlk kabul aldığım yeri sorgusuz sualsiz kabul edecektim. Kolombiya‘dan gelen güzel haber ile iki hafta içide kendimi Bogota‘da buldum 🙂 .
Farlı eğitim sistemlerini deneyimleme isteğim olduğundan bu karar beni üzmedi. Aksine, burada çalışılacak çok fazla veri olduğunu farkettim.
Kolombiya‘nın başkenti Bogota‘ya gelme sürecim tam olarak böyle gerçekleşti. Ne vize için Konsolosluğa koşturdum ne de belge toplama işleriyle. O kadar rahat ilerledi her şey vizemi bile bir günde elektronik olarak aldım 🙂
Viva Kolombiya!